W natłoku przebogatych analiz technologiczno – ekonomicznych porównujących zalety i wady strategii IT cloud vs on premise, dziś chciałbym pochylić się nad kwestiami związanymi z czynnikiem ludzkim, stojącymi za tymi bataliami.

Do napisania tego krótkiego eseju, skłoniła mnie obserwacja kilku ostatnich, gorących dyskusji w społeczności LinkedIn, w których to adwersarze tradycyjnie zarzucając sobie brak kompetencji wypowiadali się w stylu ?podaj choć jedną przewagę chmury nad?? czy ?przecież to oczywiste, że chmura jest tańsza?. Przedstawiane poglądy charakteryzowały się najczęściej skrajnymi opiniami przeciwników i zwolenników chmury. We wszelkich dyskusjach brakowało mi wyważonych opinii w stylu ?to zależy od organizacji? itp. Trochę tak, jak to czasem wygląda w dyskursie politycznym ?albo my ich – albo oni nas?.

W mojej ocenie przyczyny tego wyrazistego podziału dzielą się na dwie kluczowe grupy:

Zmiana boli i w naturalny sposób wiele osób unika jej jak ognia, zwłaszcza kiedy dotyczy ich kluczowych kompetencji zdobywanych przez dłuższy czas w realizowanych projektach. Organizacje, które przez lata budowały swoje serwerownie, mają w swoich zespołach certyfikowanych inżynierów i administratorów powiązanych z globalnymi producentami sprzętu i oprogramowania od infrastruktury (IBM, Cisco, VMware itp.). 

Dla tych osób dyskusja w organizacji, która miała by prowadzić do likwidacji, czy też marginalizacji własnej serwerowni stanowi zagrożenie dla ich miejsc pracy. Z ich perspektywy w czarnym scenariuszu jutra, zapotrzebowanie na ekspertów czołowych producentów sprzętu i oprogramowania do infrastruktury ograniczone będzie do kilku graczy lokalnych oraz globalnych dostawców usług. Oznaczałoby to konieczność przekwalifikowania się, która wymaga wysiłku i jest źródłem potencjalnych lęków. Prowadzi to do sytuacji, w której osoby te często podświadomie będą skupione na wyszukiwaniu argumentów przemawiających za pozostawieniem obecnego stanu rzeczy.

Nawet w sytuacji, gdy dyskusja toczy się na poziomie zmiany użytkowanej technologii wirtualizacyjnej w istniejącej serwerowni, aspekt kosztów niezbędnych szkoleń pracowników jest kluczowym czynnikiem blokującym dalsze rozmowy. Z perspektywy dostawców sprzętu walka toczy się o prawdziwe być albo nie być. Przy migracji rozwiązań do chmur publicznych zagrożone są dostawy czegokolwiek do lokalnych firm.

Na drugim biegunie są ultra zwolennicy rozwiązań chmurowych, czyli eksperci powiązani z rozwojem oprogramowania. Dla nich współpraca z IT to niekończąca się walka o dostępność środowisk programistycznych w poszczególnych projektach, zasobów dyskowych czy VPNa do pracy zdalnej. To wreszcie niekończący się spór kompetencyjny o to, gdzie kończy się rola ?Adminów?, a gdzie zaczyna się rola programistów – czy Admin ma wystawić maszynę wirtualną z systemem operacyjnym i bazą danych, czy tylko z systemem operacyjnym, a bazę danych ma zainstalować programista? 

Z perspektywy rozwoju oprogramowania nie ma absolutnie znaczenia czy usługi IaaS/PaaS serwowane są z własnej serwerowni czy z chmury. Ma znaczenie natomiast, jak szybko i wygodnie te usługi są konfigurowalne przez samych programistów i zrodzony z tych potrzeb nowy typ personelu określany jako ?DevOps?, czyli hybryda programisty i admina, który jest ideałem usługodawcy dla programisty.

Skalę tego sporu w skali globalnej pokazuje popularność platformy OpenStack, która warstwę sprzętowo – sieciową infrastruktury IT stara się opakować tak, aby z poziomu oprogramowania definiować wszystko, a sprzęt na którym jest zainstalowana może pochodzić od najtańszych możliwych dostawców (znów Armagedon dla dystrybutorów ?markowego? sprzętu).

Może nie odkrywam tak naprawdę nic nowego i zawsze stopień rozwoju organizacji i sposób jej działania jest uzależniony od tego, jacy ludzie tworzą daną organizację. Pracując z klientem staramy znaleźć się rozwiązanie, które będzie najbardziej satysfakcjonujące, biorąc pod uwagę zarówno strategię rozwoju firmy, jak i jej pracowników ? z doświadczenia wiemy, ze to możliwe!